1. Informatie

Naam museum:              Het spoorwegmuseum

Naam samensteller:       F.Q. den Hollander

Datering:                          1927

Locatie:                             Utrecht

Tijd:                                   22-2-2016

Ik heb geen kaartje hoeven kopen. Ik mocht zonder kaartje naar binnen omdat een neef van mij daar werkt. Mijn neef heeft mij door het hele museum geleid. Hij had sleutels van treinen waardoor ik in deze treinen mocht komen terwijl het voor andere afgesloten was.

 

Recensie:            Spoorwegmuseum is net pretpark. Nou en?

Voor de verbouwing trok het Spoorwegmuseum in Utrecht jaarlijks 150 duizend bezoekers, na de ingreep 300 duizend in zeven maanden, vooral kinderen....

Van onze verslaggever:  Michiel de Hoog 6 januari 2006, 08:13

De rij kinderen met ouders voor het Spoorwegmuseum in Utrecht is onafzienbaar lang en groeit, ofschoon medewerkers folders van andere musea in de buurt uitdelen. Directeur Paul van Vlijmen kijkt ernaar en ziet dat het idioterie is. ‘Pure idioterie, deze drukte.’ Maar wel idioterie met twee kanttekeningen, zegt hij. Zo druk als op deze dag is het alleen in de vakanties, en het is goed dat er zo veel jonge kinderen zijn. Van Vlijmen kan zich vinden in de ideeën van staatssecretaris Van der Laan van Cultuur, die constateert dat de populariteit van musea vooral onder jongeren afneemt. Het Spoorwegmuseum is voor veel kinderen hun eerste museumbezoek, zegt Van Vlijmen ‘Ze vinden het geweldig. Zo leren kinderen dat musea leuk zijn.’ Musea moeten zich niet richten op pubers, zoals vaak gebeurt. ‘Die zijn toch niet zo geïnteresseerd in musea.’ Sinds de heropening in juni vorig jaar is het 78-jarige Spoorwegmuseum een rage. Voor de verbouwing waren er 150 duizend bezoekers per jaar, in de zeven maanden sinds de heropening zijn het er al meer dan 300 duizend. Voor de verbouwing – kosten 32 miljoen euro, met dank aan NS – reisde Van Vlijmen de wereld rond om inspiratie op te doen. Die vond hij in Amerika. In Alcatraz zag hij dat met licht, geluid en geur de educatieve functie van een museum wordt versterkt. Nu noemt het museum zich de ‘eerste cultuurattractie van Nederland’. Waar eerst de oude treinen stonden weg te roesten – de reden om te verbouwen – staat nu een grote overspanning met daarin drie andere hallen. Die verbeelden samen vier ‘Werelden’, die het verhaal van het spoor in drie tijdvakken verdelen. Wereld 3, ‘Stalen Monsters’, heeft een spannende ‘dark ride’ in een open karretje, met plots opduikende wassen conducteurs die raar en eng doen in treinstellen en locomotieven. Kinderen gillen van plezier. In Wereld 2, ‘Droomreizen’, is er een theatervoorstelling over een reis met de Oriënt Express. ‘Critici zeggen dat we op de Efteling lijken. Ten eerste vind ik dat geen schande, ten tweede is de museale functie van het museum vertwintigvoudigd. Er staat meer tentoongesteld dan voor de verbouwing’, zegt Van Vlijmen. De klassieke museumganger knikt instemmend bij het zien van het Maliebaanstation, dat tot in de details is gerestaureerd in de staat van oplevering in 1874. Aanvankelijk waren er geen tekstbordjes bij tentoongestelde voorwerpen of schilderijen. Maar kinderen vroegen ouders hoe oud een bepaalde trein was, hoe lang, en hoe hard die kon. Dus kwamen de tekstbordjes er toch. ‘Waarom zouden we de arrogantie hebben daarnaar niet te luisteren?’, vraagt Van Vlijmen zich af. Voor overige vragen en uitleg lopen zogeheten edutrainers tussen het publiek. Net nog legde edutrainer Arnold uit dat de juiste chronologische volgorde van treinen stoom-elektrisch-diesel is, en niet, zoals vaak wordt gedacht, stoom-diesel-elektrisch. En hij weet natuurlijk waar het kindertoilet is, waarnaar zelfs op rustige dagen veel vraag is. Het lijkt op een treincoupé. ‘We hoorden van peuterspeelzalen in de buurt dat onze wc zeer geschikt is bevonden om kinderen zindelijk te maken.’ Ze blijven er heel lang op zitten, zo leuk is het.

http://www.volkskrant.nl/binnenland/spoorwegmuseum-is-net-pretpark-nou-en~a762390/

 

2. Vorm

Op 7 januari 1927 werd de Stichting Nederlandsch Spoorwegmuseum opgericht. De collectie werd ondergebracht in een ander gebouw van de Nederlandse Spoorwegen in Utrecht. Dit werd op 1 december 1928 officieel geopend. De collectie bevatte toen voornamelijk afbeeldingen, documentatie en spoorattributen. In 1935 verhuisde het museum naar NS-Hoofdgebouw I aan het Moreelsepark. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was er in oktober 1941 geen ruimte meer voor een museum in Hoofdgebouw I. De nieuwe plek waar de collectie kwam te staan, was in de oostvleugel van het Rijksmuseum. De collectie was vanaf 30 mei 1942 te bezichtigen. In september 1944 moest het Rijksmuseum sluiten. De collectie van het Spoorwegmuseum werd in afwachting van het vinden van een nieuwe locatie opgeborgen in het Amsterdamse Centraal Station.

In 1951 wees F.Q. den Hollander, toenmalig president-directeur van de NS, het in 1939 gesloten Maliebaanstation in Utrecht aan als nieuwe locatie voor het museum. Na verbouwing werd het museum op 5 november 1954 officieel geopend. Er was hier veel meer ruimte om de collectie aan het publiek te tonen. Dit is nog steeds de plek waar nu alle treinen staan. Het pand is dus oorspronkelijk gebouwd als treinstation maar is een museum geworden. De collectie die voornamelijk te zien is, zijn de treinen uit de 18de en 19de eeuw.

Het museum bestaat uit een binnen- en buitengedeelte. De treinen staan zowel binnen als buiten. Er staat bij elke trein uit welk jaar die komt en waar deze voornamelijk voor gebruikt werd. In het museum staan alleen treinen maar voor de kleinere kinderen is er ook genoeg te doen. Zo zijn er een aantal attracties zoals het stalen monster, de vuurproef en het kinderspoor.

De inrichters hebben gebruik gemaakt van rails die door het station lopen. Op deze rails staan de treinen. Er is niet voor een specifieke volgorde gekozen. Alle treinen staan door elkaar behalve de koninklijke treinen. Er zit dus geen echte routing in het museum. Je kan zelf kiezen waar je naar wil kijken.

 

3. Inhoud

Dit museum gaat over de geschiedenis van de treinen in Nederland. Er zijn zes type bezienswaardigheden in het museum:

• De grote ontdekking

• Droomreizen

• Het stalen monster

• De werkplaats

• De vuurproef

• Het werkterrein

Bij elk van deze bezienswaardigheden wordt over iets anders verteld. Elk deel geeft verschillende informatie over de geschiedenis van de treinen in Nederland. De naam van het museum zegt al waar het over gaat, namelijk treinen en spoorwegen.

Het museum is heel overzichtelijk ingericht, naar mijn mening. Het is vrij duidelijk waar je heen kan en zo kan je zelf kiezen wat je wilt bekijken. Dit komt doordat het vroeger ook een stationshal was. Hier is veel ruimte nodig voor alle passagiers en moet het overzichtelijk zijn waar de passagiers heen moesten.                                                            

Het museum is thematisch geordend. Elk gedeelte van het museum geeft je een type informatie. De inrichters verstrekken veel informatie op verschillende manieren. Er is veel gebruik gemaakt van tekstborden. Er was ook nog een audiotour, interactie spellen (voor de kinderen) en een toneelstuk.

Het is fijn dat er verschillende manieren zijn waarop de informatie overgebracht wordt. Op deze manier kan de informatie de verschillende leeftijdsgroepen bereiken. Het museum blijft daardoor leuk voor alle leeftijdsgroepen.

 

4. Functie

Het doel van de opstelling is het tonen van de spoorweggeschiedenis van Nederland. Door het bekijken van deze historie kom je weer een beetje meer te weten over de evolutie van Nederland. Het is ook belangrijk dat er wordt genoten zonder verdere bijbedoelingen. Het is de bedoeling dat het een leuk uitstapje is voor de hele familie.

 

5. Mijn mening

Ik was er al wel eens heen geweest toen ik heel klein was. Ik kon mij nog herinneren dat het toen heel leuk was. Ik was nu een stuk ouder en dacht dat het nog steeds wel heel leuk zou zijn. Mijn verwachtingen klopte helemaal en vond het leuk dat ik nog een keer ben geweest. Nu ik wat ouder ben begrijp ik er meer van en heb deze dag een hoop geleerd. Ik vond het mooi om te zien dat al deze treinen nog in hun oorspronkelijk staat in het museum staan. Het is grappig om te zien dat deze treinen voor die tijd heel modern waren maar als je kijkt hoe treinen er nu uitzien, hebben ze een grote ontwikkeling doorgemaakt en zijn ze enorm veranderd. Ik zou het zeker aanraden om hier naartoe te gaan met de familie.